Ο Κάρολος κατέληξε στη διαπίστωση ότι ο μεγάλος Ρωμαίος
αυτοκράτορας, που διεκδικούσε να είναι επικεφαλής της παγκόσμιας ιεραρχίας των
κρατών, στην πραγματικότητα δεν ήταν σπουδαιότερος από τον ίδιο τον Κάρολο,
βασιλιά όπως άλλοι βασιλιάδες, καθώς από το 629 είχε αυτοονoμασθεί "Βασιλεύς". Ο Ονσοργκε
βρίσκει σημαντικό ότι η κύρια κέρινη σφραγίδα του Καρόλου, που έφερε μόνο την
επιγραφή : "Christe, protege Carolum regem Francorum" [Χριστέ,
προστάτευε τον Κάρολο, βασιλιά των Φράγκων] χρησιμοποιείτο από το 772 ως το
813, ακόμη και κατά την αυτοκρατορική περίοδο, και δεν αντικαταστάθηκε από
ιδιαίτερη αυτοκρατορική σφραγίδα, δείχνοντας ότι ο Κάρολος αισθανόταν βασιλιάς
των Φράγκων και ενδιαφερόταν μόνο για το μεγαλείο του λαού αυτού. Ο Ονσοργκε
επισημαίνει ότι την άνοιξη του 813 στο Ααχεν ο Κάρολος έστεψε το νεότερο, και
μόνο επιζώντα, γιο του, Λουδοβίκο, αυτοκράτορα χωρίς αναφορά στη Ρώμη και μόνο
υπό τις επευφημίες των Φράγκων του, ενώ και η μορφή υπό την οποία δόθηκε αυτή η
δια βοής συναίνεση δεν ήταν Ρωμαϊκή αλλά Φραγκοχριστιανική, καταδεικνύοντας
τόσο ανεξαρτησία από τη Ρώμη, όσο και μια Φραγκική αντίληψη της αυτοκρατορίας,
διαφορετική από εκείνη της Ρώμης.
He met
Attila, it is said, in the neighborhood of the river Mincio, and he spoke to the grim monarch, saying
"The senate and the people of Rome, once conquerors of the world, now
indeed vanquished, come before thee as suppliants. We pray for mercy and
deliverance. O Attila, thou king of kings, thou couldst have no greater glory
than to see suppliant at thy feet this people before whom once all peoples and
kings lay suppliant. Thou hast subdued, O Attila, the whole circle of the lands
which it was granted to the Romans, victors over all peoples, to conquer. Now
we pray that thou, who hast conquered others, shouldst conquer thyself. The
people have felt thy scourge; now as suppliants they would feel thy
mercy."
Charles told his
biographer that he attended the service unaware that the pope was going to do
this, but modern historians discount this as overly modest. In addition to
complex political reasons for wanting the caption, Charles had theological
reasons. Charles was also a great student of Augustine, much taken with his
idea of the City of God. He believed the church and
state should be allied as forces in the unification of society.
Charles
delineated the roles of state and church in a letter to Pope Leo: "Our
task [as secular ruler] is externally, with God's help, to defend with our arms
the holy Church of Christ against attacks by the heathen from any side and
against devastation by the infidels and, internally, to strengthen the Church
by the recognition of the Catholic faith. Your share, Most Holy Father, is to
support our army with hands upraised to God, as did Moses in ancient days, so
that the … name of our Lord Jesus Christ may be glorified throughout the
world."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου